Saturday, February 18, 2012

104. senyum!



senyum!
rasa macam mahu ambil senyum engkau itu,
simpan di dalam poket aku.




supaya aku boleh bawa kemana-mana,
supaya aku boleh keluarkan bila aku rindu,
supaya aku boleh lihat ketika aku sedih,
supaya aku boleh bawa masuk dalam tidur.




kerana senyum kau itu sempurna,
ketika dunia aku porak peranda,
senyum engkau itu boleh jadi ubat.




dan aku tidak kisah,
jika hati aku jadi tidak tentu arah,
kerana senyum engkau yang sempurna itu,
aku rela.



















2 comments:

fasihahhanum said...

jangan la puji depan2....malu saya~hahhaa

-rabi'ah aminuddin- said...

mane ade aku puji dpn2..haha..ni dh ckup tersirat dh nk puji kau..